بوسه ات طعم بی وفایی داشت
خنده ات رنگ بی صدایی داشت
در دو چشمت نبود تصویرم
گویی آن چشم ، دگر خدایی داشت
.
.
.
.
آخرین دیدار ما چون خنجری بر وجودم خودنمایی میکند
رفتنت ای بی وفای دل سیاه این دلم را غرق آتش میکند
.
.
.
.
ای دل بی یارم ، تنها کس و کارم
دیدی ازم دل کند ، اونکه دوسش دارم
اونکه یه عمری بود ، غصه شو می خوردم
دیدی چه راحت گفت ، من تو دلش مردم
.
.
.
.
کشم جفای تو تا عمر باشدم , هر چند
وفا نمیکند این عمرها وفای تو را
 

بامدادان كه تفاوت نكند ليل و نهار"
خوش بود عاشقي و دلبري و بوس و كنار!


خوش بود برسر اين كوچه نشستن يكسر
خوش بود ديدن آنكو كه ز ما برده قرار!


گشت ارشاد اگر بر سر اين كوچه نبود
مي شد آخر بدهم نامه ء خود را به نگار!


كاش يك لحظه درآيد ز سراپرده برون
آنكه عشقش ز من خسته در آورده دمار!


گر بيايد پدرش بار دگر از پي او
عقل فرمان دهدم تا كه كنم زود فرار !


"اي كه از كوچه ء معشوقهء ما مي گذري"
هيچ از خويش تو ناموس نداري انگار ؟!


بار ديگر اگرت باز ببينم اينجا
اين من و اين تو و اين كوچه و اين ضامن دار!


دلبرا ما چه به هم خوب ميآييم ، ببين
من چنان ممّد گلزار و تو مهناز افشار !


پس در اين صبح بهاري تو بيا اي مه ناز
نرم نرمك بگذاريم قدم ، در گلزار !


" بامدادان كه تفاوت نكند ليل و نهار "
كاش ما را سر كوچه نگذاري سر كار !

زیستن مشکل است و لحظات چنان به سختی و سنگینی بر من گام می نهند و دیر می گذرند

که احساس می کنم خفه می شوم. هیچ نمی دانم چرا؟ اما می دانم کس دیگری در درون من پا گذاشته است

و اوست مرا چنان بی طاقت کرده است. احساس می کنم دیگر نمی توانم در خود بگنجم

و در خود بیارامم و از بودن خویش بزرگتر شده ام و این جامه بر من تنگی می کند.

این کفش تنگ و بی تا بی قرار!عشق آن سفربزرگ! آه چه می کشم!

چه خیال انگیز و جان بخش است این جا نبودن.